22 aug Rollen op het veld
In de buurt van Campagnac-lés-Quercy is in geen velden of wegen een sportschool te bekennen. Echt heel jammer (dat lieg ik). Dus wat doe je dan om die ganzenlever en die paar extra glazen wijn eraf te krijgen? Dan sta je voor dag en dauw op en trek je je wandelschoenen aan. En binnen drie seconden sta je op het beste sportparcours dat er bestaat.
Geen gedoe met types die nét op de loopband stappen waar jij op wilde en hier heb je ook geen tv of telefoon nodig om je door dat uurtje heen te slepen, want er is altijd wat te zien. En de hellingen zijn hier stukken venijniger dan op de loopband. Meestal kom ik terug met een aantal ontdekkingen.
‘Hé, ik zag dat dat schattige kleine huisje op weg naar St. Pompon te koop staat. Wist jij dat B. een racefiets heeft, die passeerde me vanochtend in vol ornaat. Oh ja, ik zag een hert/ree/vos/konijn of een haas. De vlinderstruiken staan overal in bloei. Wat? Van wie die schele herder is, die heel blij naast me staat te kwispelen? Geen idee, die loopt al de hele ochtend met me mee, we zijn onderweg vrienden geworden.’
Meestal heb ik genoeg vragen voor een ochtendje Google. Ik trek – altijd met beleid – blaadjes en onrijpe vruchten van bomen omdat ik geen idee heb wat voor bomen hier allemaal staan. En wat is eigenlijk het verschil tussen een hert en een ree? Alles – het zijn twee totaal verschillende beesten. En wat zijn die grote gele rollen op het land? Is dat nou hooi of is dat nou stro?
Tijdens mijn ochtendrondes passeer ik de ene week een groot groen weiland, dat enkele wandelingen later vol staat met waaiend geel spul. En weer wat rondes later ligt dat gele spul kurkdroog in grote rollen op het land. Op sommigen weilanden liggen ze in plastic, op andere open en bloot. Soms keurig opgestapeld, soms liggen de rollen lukraak verspreid over het land. Ze kunnen er wekenlang liggen, maar van tijd tot tijd zie ik ook tractoren met gevaarlijk hoog opgestapelde rollen langs het dorp rijden.
Afijn, voor gedroogde-rollen-liefhebbers comme moi volgt hier een Peppi & Kokki-uitleg. Boerderijdieren eten gras maar vers gras is er in de winter natuurlijk niet genoeg dus maait de boer een paar keer het zomergras en laat dat gemaaid op het land liggen om te drogen. Als het droog is perst hij er met een geweldig handig apparaat rollen van, balles de foin, en die wikkelt hij in plastic. Hoe langer de zon op de plastic rollen schijnt, hoe zoeter het gras wordt. En dat is lekker voor de dieren in de winter.
Bij het oogsten van graan (de korrels dus) blijven de stengels – de halmen – achter op het land. Na het oogsten maait de boer de stengels plat en laat die ook liggen om te drogen. Pas als dat helemaal gortdroog is, mag het stro heten. Daar maakt de boer rollen van, balles de paille, die zonder plastic op het land kunnen blijven liggen. De boer gebruikt het stro om de vloer in de stallen mee te bedekken of hij verkoopt de rollen want tegenwoordig willen mensen er ook weleens hun muren mee isoleren.
De Franse boeren zijn trouwens ook niet te beroerd om een paar rollen gratis en voor niks met de tractor helemaal naar Parijs te vervoeren en ze daar uit protest ergens midden in de stad neer te kwakken. Zo’n rol weegt al snel een kilootje of 300 dus heel veel succes met het weghalen van zo’n unit!
De grote gele rollen op het land zijn dus handel voor de boer maar wat mij betreft ook geweldig om te zien in het altijd veranderende landschap hier in de Dordogne. Of zoals vriend B. het in zijn zelf bedachte Frans zei: ‘Les rolles sont drôles’.