29 jun Leuke nieuwe verhalenbundel: Mais oui!

Net verschenen: ‘Mais oui! Verhalen uit Frankrijk’ van Asjha van den Akker. Een heerlijk boek, dat wisten we bij voorbaat. Diverse hoofdstukken verschenen namelijk eerder als columns op onze site. Interviewtje met de schrijfster!

Als je één boek inslaat voor je vakantie in Frankrijk deze zomer, laat het dit boek zijn! Met Mais Oui! lig je straks gegarandeerd te gniffelen naast het zwembad. Zulke mooie portretten en beschrijvingen van situaties in Frankrijk dat het een feest van herkenning is… En voordat de ludieke cover je op het verkeerde been zet: nee hoor, geen luie clichés over koddige Franse boertjes of de grijsgedraaide Franse slag.

Frankrijkkenners

Asjha en haar man Ed komen al zo lang in Frankrijk, dat je ze het land écht goed kennen en oog hebben voor leuke subtiliteiten en kleine verschillen in gebruiken. Met mooie observaties van het dorpsrestaurant, de Franse buren op leeftijd, een bezoek aan de tandarts en de voor- en nadelen van wonen op de campagne.

Reizen en eten

Niet alleen ‘hun’ dorp in de Dordogne was daarbij een inspiratiebron, ook diverse reisjes elders in Frankrijk. Zoals bezoeken aan Parijs, Arles, Pézenas en Cahors. Verder gaat het boek veel over wijn en eten. Asjha’s man Ed (een echte gourmet die ze bijnamen geeft als Vinitorix en Le Fat Eddie) schrijft bij een aantal verhalen bijpassende recepten. Erg leuk en erg lekker (koude bietensoep=getest, subliem!).

Kortom: aanrader, aanrader, aanrader!

Lees hier een paar blogs van Asjha op onze site, dan weet je wat we bedoelen. Al overtuigd? Hier kun je Mais Oui! direct bestellen

Q&A met de schrijfster Asjha

Asjha, na je eerste boek Et Voilà! (2019) nu alweer zo’n leuk boek over Frankrijk! Hoe vind je de inspiratie voor nieuwe verhalen en ben je niet bang om te vervallen in clichés?

Asjha: “De inspiratie dient zich in Frankrijk meestal vanzelf aan. De stroom valt uit tijdens een etentje, Ed sleept mij mee naar een wijndomein of we maken onderweg iets mee in Parijs. Maar ook een oud stel dat ik vanaf een restaurantterras samen de planten zie water geven, levert een kort verhaal op. In elke kleine gebeurtenis schuilt volgens mij wel een verhaal. Omdat de verhalen altijd persoonlijk zijn, worden het niet snel clichés.”

Weten je dorpsgenoten dat ze vereeuwigd zijn voor een Nederlands publiek?

“Degene die een computer en Facebook hebben wel, maar dat zijn er niet veel. Vanaf het allereerste verhaal dat ik schreef, heb ik mij voorgenomen nooit al te privé over de dorpelingen te schrijven. In ‘Mais oui!’ heb ik iedereen, op één dorpeling na, een andere naam gegeven zodat zij een beetje privé kunnen blijven. Wij zijn maar toevallige passanten in hun leven, dus houd ik mij soms bewust op de vlakte in mijn verhalen. Ik schreef een keer over de altijd plakkerige oude menukaart van een restaurant in de buurt, een paar weken later viel mij op dat ze spiksplinternieuwe menukaarten hadden…”

Jij lijkt heel makkelijk contact te maken met de Fransen, hoe doe je dat?

“Ik houd ervan om naar mensen te kijken, ik praat graag en ik ben oprecht nieuwsgierig. Daarnaast is een beetje Frans spreken dan wel zo handig, ook al is het met handen en voeten. Echt, een simpele vraag is genoeg om een gesprek te beginnen. Maar mijn geheime wapen is mijn man Ed, hij spreekt goed Frans en is bijna net zo nieuwsgierig als ik. Dus ik stoot hem regelmatig aan met het verzoek ‘vraag jij eens’ of ‘hoe vraag ik’. En dan blijken de Fransen allemaal heel toeschietelijk; dorpelingen, restauranthouders, bakkers en andere winkeliers, chambre d’hôtes-eigenaren of mensen die naast je zitten in een restaurant, ze hebben vaak een verhaal om te delen.”

In je boek is er veel aandacht voor eten. Zijn de verschillen tussen de Nederland en de Franse keuken echt nog steeds zo groot?

“Hier en daar worden die verschillen wat kleiner, maar wat de Fransen echt onderscheidt van de Nederlanders, is hun aandacht voor de lunch. Zij nemen de tijd om lekker te eten, in Nederland is het toch vaak een snelle hap. Een paar weken geleden bezochten wij onze oude buurvrouw in het bejaardentehuis, mijn oog viel op een vrolijk gekleurd A-viertje dat op tafel in de eetzaal lag. Het was het dagmenu: vooraf soep, daarna een gerechtje met artisjokken, als hoofdgerecht kip met pesto, daarna vanzelfsprekend een bordje met kaas en als toetje een crème brûlée. Ik was graag aangeschoven! De tijd die de Fransen op het platteland nemen om deze maaltijd te bereiden en er daarna in alle rust van te genieten, vind ik jaloersmakend. Natuurlijk ook vanwege dat karafje wijn dat erbij wordt geserveerd…“

Jullie huis in de Dordogne is onlangs verkocht. In welke Franse streken zoeken jullie nu?

“Na negen heerlijke jaren in de Dordogne staan we eigenlijk open voor alles. We weten precies wat voor soort huis we willen, maar qua omgeving laten we ons leiden door het klimaat, het wijnaanbod, de levendigheid van een dorp of stadje, de afstand tot de Middellandse of Atlantische zeekust en de natuur. Deze zomer reizen we door een aantal regio’s waaronder Pays de Loire, Languedoc-Roussillon en Vallée du Rhône om daar de sfeer te proeven en misschien tegen een leuk huis aan te lopen. Ik hoop dat de zoektocht naar ons volgende huis voldoende inspiratie geeft voor nieuwe verhalen, maar dat er een derde boek komt weet ik nu eigenlijk al zeker.”

Je woont 6 maanden per jaar in Frankrijk, wat mis je het meeste als je weer in Nederland bent?

“Ik vind de afwisseling van klein dorp in Frankrijk met een drukker leven in Nederland heel fijn. Maar de tijd die het Franse plattelandsleven dicteert, mis ik in Nederland het meest. Er is op een Franse dag nu eenmaal minder te doen dan op een Nederlandse dag. Dat heeft alles met afstanden te maken, soms met instanties die maar een paar uur per dag open zijn, soms met het klimaat, maar het heeft vooral met de levensstijl van de Fransen te maken. Is er vandaag iets niet gelukt? Morgen weer een dag. En anders komt het volgende week wel…”

Mais oui! Verhalen uit Frankrijk (2021), Asjha van den Akker, €9,50 (pdf) te bestellen op onze webshop