22 aug Le facebook

De Fransen zijn wat betreft hun taal heel erg straight: Frans is Frans. In Nederland, Engeland, Duitsland, Denemarken en Italië zeggen ze computer als ze een computer bedoelen. In Spanje gooien ze er een olé-sausje over heen en zeggen ze computadora. In Frankrijk zeggen ze ordinateur.

In de meeste dorpjes bij ons in de buurt, waar de oorspronkelijke bewoners wat ouder zijn, staat een ordinateur niet in de top tien van de eerste levens-behoeften: dat zijn natuurlijk eend, rood, wit, rosé, kaas, truffel, brood, croissants, walnoten en ganzenlever. Geen ordinateur, dus ook geen Facebook om uren op rond te hangen. Maar hoe weet iedereen dan waar wat te beleven valt? Waar een marché aux puces (vlooienmarkt) is, hoe laat het schapenfeest in Besse begint en of er donderdag óf vrijdag moules-frites in Saint-Laurent-la-Valleé is?

Tijdens onze eerste zomer in Campagnac-lès-Quercy zagen we vanuit de tuin regelmatig auto’s stoppen aan de rand van het dorp. Altijd op dezelfde plek. De auto’s bleven er met draaiende motor staan en reden dan weer weg.

Huh? De weg kwijt? Illegale dump van het een of ander? In de struiken piesen? Even met iemand uit het dorp kletsen? Wel gek, altijd op dezelfde plek. Nee, niets van dat alles. We kwamen er achter dat daar een houten bord stond. Een bord met allerlei flyers, klein, groot, geprint en gedrukt, in kleur of zwart-wit. Met alles wat er de komende tijd in de buurt te doen is. Le Facebook van de omgeving.

Als je niet zo’n bord in de buurt hebt dan weten de flyers je wel op een andere manier te vinden. Namelijk onder je ruitenwisser. Ga naar een supermarkt en als je een uur later terugkomt zit er voor een volle week aan activiteiten onder je ruitenwisser. Bij elke supermarkt trakteren ze weer op andere flyers. Dat levert een mooie geografische verscheidenheid op. Sommige activiteiten zijn twee dorpen verderop, andere weer wat langer rijden.

Zo hebben Ed en ik, altijd wel op zoek naar ‘iets wat we eigenlijk niet nodig hebben’, al menig fotogeniek, anders-echt-nooit-gevonden-dorpje bezocht voor een brocante of een dorpsfeest. De dochter van mijn beste vriendin maakt goede sier in de klas met haar stoere cowgirljack met echte konijnenstaartjes van een euro. Ze is overigens in de veronderstelling dat het nep-konijn is dus dat houden we zo.

Ook de restaurants die flyers uitdelen verdienen een bezoek. Hier geen iens.nl dus laten Ed en ik ons lekker verrassen want qua eten kan je je hier eigenlijk nergens een buil aan vallen.

Dus: verlaat de gebaande paden en sla dat stille weggetje in, want daar maak je kennis met een menukaart en mensen over wie je nog jarenlang opschept bij vrienden en familie. En omdat je al die zelf gevonden marktjes en restaurants nergens kan liken blijft het altijd jouw ontdekking. Ook wel eens lekker. Toch?