22 aug De witte van Besse
Stel jezelf een Fransman voor. Wat zie je? Alpinopet? Stokbrood onder de arm? Snor? Glas wijn in de hand?
Non madame, non monsieur, niet iedere Fransman ziet er uit als Ilja Gort.
De Echte Fransman herken je pas als je een tijdje in Frankrijk zit. En als je eenmaal weet wat een Fransman een Echte Fransman maakt, is het overduidelijk. Dan sla je jezelf met de vlakke hand tegen het voorhoofd en begrijp je niet waarom je dit niet veel eerder gezien hebt. De Echte Fransman heeft namelijk een wit busje.
En witte busjes komen in alle soorten en maten voor. Maar… en dit is belangrijk: ze zijn niet alleen wit, ze rijden zonder reclame. Soms zie je in Frankrijk een wit busje rijden met de naam van een bedrijf aan de zijkant, maar dat telt niet. Dat is een bedrijfsbusje, door een directeur aangeschaft en daar rijdt een werknemer in. De Echte Fransman rijdt in een witte bus zonder reclame en niemand weet wat hij precies vervoert.
Ed leende ooit een grote witte bus van vriend D. om een aantal meubels van Amsterdam naar Frankrijk te vervoeren. Een witte bus zonder reclame. Toch werd hij door de Franse politie met zwaailichten van de weg gehaald.
‘Ja, leuk geprobeerd monsieur, maar een witte bus met een Nederlands kenteken, daar trappen we hier natuurlijk niet in.’
Toen Ed in goed Frans uitlegde dat hij onderweg was naar ons huis in de Dordogne, werd er vriendelijk gelachen en geschouderklopt. Ze herkenden in Ed de-witte-bus-beginneling.
Op weg naar Campagnac-lès-Quercy stoppen we vaak bij een hotel even voorbij Parijs voor een overnachting. De hotelparking lijkt te fungeren als een conferentieoord voor witte busjes. Grote, kleine, vieze, gedeukte en spiksplinternieuwe witte busjes. Als een geheime samenscholing staat het hele parkeerterrein er hutjemutje vol mee. We hebben nog nooit een chauffeur gezien en als we ’s ochtends vroeg wakker worden zijn alle witte busjes spoorloos verdwenen.
Ook op Le Bon Coin, de Franse Marktplaats, sterft het van de witte busjes. De Echte Fransman koopt namelijk graag een nieuw/oud wit busje van een andere Echte Fransman. Daar wordt een tipje van de witte-busjes-interieur-sluier opgelicht: sommige busjes zijn van binnen helemaal betimmerd met vakken voor gereedschap, stokbroden of opklapbedden. Of ze zijn helemaal gestript zodat er met gemak een kudde schapen of onderweg aangereden wild in kan.
Vorige zomer begaf onze auto het en die stond wat langer dan verwacht bij de garage in het dorp. Omdat het hier lastig boodschappen doen is zonder auto boden onze lieve vrienden H. en G. uit Besse aan dat we één van hun (Franse!) auto’s konden lenen.
‘Ze zullen toch niet?’
Ja hoor, we kregen ‘m: de Witte van Besse! En het is waar, je krijgt sneller voorrang, Echte Fransen toeteren met een heel vriendelijk klinkend toetertje ter herkenning of tikken even met twee vingers aan de zijkant van hun voorhoofd als je ze passeert. We waren opeens toegelaten tot een warm Frans genootschap waar je normaal gesproken jaren over doet om erbij te mogen horen.
De Witte van Besse deed dat allemaal voor ons. Ja, natuurlijk hebben we nog een paar rondjes extra gereden omdat we ‘zogenaamd’ iets vergeten waren. Jongens, wat een magnifiek gevoel om even Echt Frans onder de Echte Fransen geweest te zijn.